Bewindbepalingen schieten kantonrechter in verkeerde keelgat.
Grootouders willen hun minderjarige kleinkinderen ruim 2000 euro schenken, onder bewind. Blijkens een conceptakte duurt het bewind voort totdat het jongste kleinkind 35 jaar wordt.
Als een begiftigde bepaalde leefregels overtreedt, duurt het bewind levenslang. De grootouders verlangen onder meer dat de kleinkinderen niet verslaafd raken aan drugs, grote tatoeages achterwege laten en hun BMI binnen de perken houden. De grootouders wensen dit regime ook te laten gelden voor eerder gedane schenkingen.
De moeder van enkele kleinkinderen weigert de schenking te aanvaarden. Zij meent dat de leefregels niet in de schenkingsakte thuishoren en is het niet eens met de toepassing op eerdere schenkingen.
De grootouders vragen een machtiging om de schenking namens de kleinkinderen te kunnen aanvaarden. De kantonrechter verklaart het verzoek niet ontvankelijk, omdat het niet namens de moeder is gedaan.
Ten overvloede overweegt de kantonrechter dat hij de machtiging sowieso niet had kunnen verlenen, omdat de gestelde voorwaarden niet in het belang van de minderjarigen noodzakelijk, nuttig of wenselijk zijn, (art.1:356 BW). Immers, het is volstrekt onduidelijk door wie en hoe wordt bepaald of de voorwaarden zijn vervuld. Verder druist het achteraf van toepassing verklaren van voorwaarden op eerdere schenkingen in tegen de regels van het opgewekt vertrouwen.
De schenkingsovereenkomst zal zijn ingegeven vanuit de beste bedoelingen, maar de voorwaarden neigen naar een financieel dwangmiddel om aan de kleinkinderen tot (bijna) in lengte van dagen op vele gebieden een levensstijl op te leggen zoals de grootouders die voorstaan. Het komt de kantonrechter voor dat er pedagogische andere middelen zijn om (klein)kinderen de juist geachte levensstijl mee te geven.
RECHTBANK MIDDEN NEDERLAND 04-01-2019, ECLI:NL:RBMNE:2019:22.
