Testament uit 1991 van geestelijk gehandicapte wegens wilsonbekwaamheid nietig verklaard.
Erflater heeft in 1991 in een testament een stichting tot enig erfgenaam benoemd, onder de last de erfenis aan te wenden ten behoeve van een bij naam genoemde zorginstelling. De stichting heeft tot doel de ondersteuning van deze zorginstelling. Erflater was zwakbegaafd en verbleef tijdens het maken van het testament in deze zorginstelling.
Volgens een zuster van erflater zijn de beschikkingen in het testament uit 1991 nietig. Haar broer leed aan een erfelijk bepaalde verstandelijke handicap, waardoor hij op geen enkel moment in zijn leven over de geestelijke vermogens kan hebben beschikt om de betekenis van de rechtsgevolgen van zijn verklaringen in zijn testament te bevatten. Ter onderbouwing heeft de zuster een psychologisch rapport uit 2008 overgelegd, een DNA-onderzoek en een verklaring van een kinderarts.
De stichting betwist het standpunt van de zuster niet langer. Op grond daarvan trekt het hof de conclusie dat tussen partijen vaststaat dat de stoornis van de geestesvermogens van erflater een redelijke waardering van de belangen die bij de uiterste wilsbeschikkingen in zijn testament zijn betrokken, belette en dat de wil tot het maken van deze uiterste wilsbeschikkingen bij erflater ontbrak. Het hof verklaart het testament nietig.
Gerechtshof Arnhem-Leeuwarden 30-07-2019, ECLI:NL:GHARL:2019:6251
